[FESTIVAL] Als kind droomde ik er altijd al van om een hotel te runnen!

[Quincy]

Dit thema maakt deel uit van het Communitycentrum Hospitality Festival. Het originele topic werd gepubliceerd op de Portugese Communitycentrum door @Bianca156, en is door ons vertaald.

---------------------------------------------------------------------------

Hallo, mijn naam is Bianca. Ik ben Braziliaanse, 42 jaar oud en werk al bijna 25 jaar in de hotelsector. Om te begrijpen wat gastvrijheid voor mij betekent, moet je iets meer over mijn leven weten. Als kind heeft iemand je vast wel eens gevraagd: "Wat wil je worden als je later groot bent?"

Ik wist altijd al dat ik in hotels wilde werken. Ik vond dat geweldig en wanneer we op vakantie gingen, observeerde ik alles, de geluiden: het komen en gaan van gelukkige mensen, alle werknemers in uniform. Het was net een dans. Maar wie wilde meer dan 25 jaar geleden nou in een hotel werken? In Brazilië was er geen hotelschool en de meeste beroepen in hotels werden niet eens erkend. Toen mijn vader me dus vroeg wat ik wilde doen nadat ik de middelbare school had afgemaakt, wist ik zeker dat ik in een ander land naar de hotelschool wilde. 

En in 1998, toen er nog geen internet was, reisde ik naar Engeland. Ik ging vol moed naar een totaal ander land om mijn passie te volgen. Vanaf dat moment kende mijn wereld geen grenzen meer. Ik keerde terug naar Brazilië en voltooide mijn studie, dit keer aan een hotelmanagementschool. Al snel ging ik aan boord van cruiseschepen, reisde de wereld rond en leefde mijn droom. Ik werkte in restaurants en maakte carrière bij een bedrijf waar ik 13 jaar bleef. Op cruiseschepen leerde ik de horecabranche echt kennen. Als bemanningsleden zegden we toe om de verwachtingen te overtreffen, om te anticiperen op behoeften, en om iedereen gastvrij te ontvangen en te helpen zonder vooroordelen of discriminatie. Mijn persoonlijke missie was om deel uit te maken van speciale momenten in het leven van mijn gasten.

Door mijn werk heb ik ook geleerd om iedereen op basis van gelijkheid en respect te behandelen, ongeacht hun cultuur, religie, ras of sociale klasse. Tijdens het werk op cruiseschepen leerde ik het belang van de vakantiemomenten van mensen. Veel mensen over de hele wereld hebben weinig vakantiedagen en ze willen dit moment ten volle beleven, dus in die korte tijd moesten we zorgen dat alles tiptop in orde was. Ik leerde er ook het belang van delen begrijpen, want ik bracht maanden door met vreemden in een cabine van vier vierkante meter.

Je kamergenoot in de cabine deelde je leven, de ruimte, pieken en dalen, ver van huis, en was je familie. Ik geloof dat deze ervaring mijn gevoel voor het verwelkomen van gasten in mijn Airbnb heeft ontwikkeld. Ik wil er voor ze zijn, met kleine gebaren of sympathie, zodat ze een voet aan de grond hebben weg van hun huis en iemand op wie ze echt kunnen rekenen. 

Na al die jaren op schepen en een succesvolle carrière, kwam ik in een persoonlijke fase waar ik voelde dat er iets ontbrak: ik wilde meer, ik wilde hotels beheren. Ik nam afscheid van mijn leven aan boord en keerde terug naar Brazilië om te werken in de hotelbranche op olieplatforms. Het was een lijdensweg van twee jaar, ik was de juiste persoon op de verkeerde plaats. Ik maakte niet langer deel uit van de gelukkige momenten, maar van de momenten van lijden van iedereen die lange diensten werkt, vele dagen weg van alles waar ze van houden. Ik moest weer gelukkig worden en mijn ziel voeden. 

In 2017 kon ik weer aan boord gaan van cruises en tot die tijd kende ik Airbnb niet. Het was weinig bekend in Brazilië en door mijn routine, meestal zonder internet, had ik beperkte toegang tot informatie en nieuws. Pas midden 2017 vertelde een vriend me: "Ken je deze app, waar je een volledig appartement, volledig ingericht kunt huren zonder een minimumaantal dagen voor je verblijf?" Nee, maar dat is alles wat ik wilde. Tijdens mijn vakantie in Brazilië huurde ik een Airbnb en checkte in. Op dat moment wist ik dat ik dit wilde. En het universum hielp mij om mijn droom te vervullen.

Ik ging terug naar de cruises voor nog een contract. Het was mijn bedoeling om een jaar te wachten, geld te verdienen, mijn appartement terug te vragen aan mijn huurder en mijn 'klein hotel' op te zetten. In minder dan drie maanden gaf mijn huurder me mijn appartement terug zonder dat ik het vroeg. Ik keerde terug naar Brazilië en met het geld van het contract richtte ik mijn appartement in volgens alles wat ik had geleerd van andere hosts. Terwijl mijn appartement werd gerenoveerd, heb ik dag en nacht video's van hosts over de hele wereld bekeken. Zodra ik mijn Airbnb opende, wist ik precies wat ik moest doen.

Binnen een maand werd ik Superhost. Ik wilde dit zo graag! Ik wilde bij de besten horen en het was mijn doel om in mijn ruimte dingen aan te bieden die mensen niet hebben in een hotel. De gezelligheid, de zekerheid dat mijn gast zich thuis voelde op een plaats buiten zijn huis. En dus, gast na gast, bouwde ik aan mijn droom om host te worden. 

Vandaag, meer dan ooit, ben ik een host voor vrienden. Sinds het begin van de communicatie met mijn gast probeer ik mezelf beschikbaar te stellen, uiteraard binnen de comfortzone van de gast, zonder invasief te zijn. Het begrijpen van hun wensen is onderdeel van gastvrijheid. Aanwezig zijn zonder aanwezig te zijn. Het gaat om kleine details, een boodschap, een aanbeveling van een restaurant dat precies bij de gast past.

Ik heb veel mooie verhalen meegemaakt. Ik heb al bij een huwelijksaanzoek geholpen. En ik verwelkomde hetzelfde koppel een jaar later voor het huwelijksfeest. Ik ontving een jong stel dat later terugkeerde met hun baby, en voor hen kocht ik zelfs een wieg. Mijn beste vriendin was een van mijn gasten en dit is waarschijnlijk een van de mooiste verhalen die ik heb. 

Karina verhuisde naar Campinas met haar man en haar op dat moment achtjarige zoon. Ze had onderdak nodig tot ze een huis vond. Voor mij was het vriendschap op het eerste gezicht. Karina was een van mijn eerste gasten en voor haar was het de eerste keer. Ze nodigde me uit voor een etentje in mijn eigen appartement, we dronken wijn en daar begon een vriendschap die nu vier jaar oud is. Airbnb gaf me een gast die een zus werd en vandaag heb ik drie 'stiefneefjes'. Nadat ze hier kwam wonen, kreeg ze nog twee baby's en vandaag ga ik met haar familie om alsof het de mijne is. In welke andere branche hebben we dit voorrecht?

(Ik, Karina, echtgenoot Ale, een van mijn eerste gasten - vier jaar later op de eerste verjaardag van Lara, de laatste dochter die werd geboren in Campinas)

Van tijd tot tijd verblijf ik in mijn Airbnb: ik ga als gast en doe een zelfevaluatie. Ik vraag me altijd af, wat ontbreekt er, hoe kan het ik anders doen? 

De horecasector is gastvrijheid. Mijn ruimte moet die gastvrijheid weerspiegelen. Gastvrijheid is delen en ontvangen met warmte. Voor mij was verhuren niet alleen een kwestie van geld verdienen. Het is weten dat de momenten die mijn gasten in mijn ruimte doorbrachten voor hen onvergetelijk waren en dat ik deel uitmaakte van die kleine gelukkige momenten. Voor mij is dat de geest van Airbnb. Ik voel me voldaan en vandaag nog meer als lid van het Superhost-ambassadeursteam. Ik maak deel uit van een grote familie van liefhebbers van gastvrijheid. 

(1o Encontro dos Embaixadores Superhost América Latina - Rio de Janeiro 2022 / Eerste Bijeenkomst van Superhost Ambassador Latijns-America - Rio de Janeiro 2022)