[FESTIVAL] De uitdagingen en het plezier van het organiseren van online ervaringen

[Quincy]

Dit thema maakt deel uit van het Communitycentrum Hospitality Festival. Het originele  topic werd gepubliceerd op de Engelstalige Communitycentrum door @Deirdre122, en is door ons vertaald.

---------------------------------------------------------------------------

Ik organiseer al acht jaar ervaringen waarbij ik gasten van over de hele wereld meeneem op safari, maar dan te paard. Toen de wereld in 2020 op zijn kop gezet werd, moesten we ons aanpassen aan een nieuwe realiteit: niemand ging meer op reis. Twee jaar later komt de stroom gasten weer langzaam op gang. Voor de pandemie uitbrak had ik nooit voor mogelijk gehouden dat ik online safari's zou organiseren. Het tegengestelde bleek waar en het was een fantastische belevenis. De community van hosts van online ervaringen is heel speciaal. Boordevol vindingrijke, creatieve, dynamische en behulpzame mensen die snappen dat we samen sterker staan. Ik heb tijdens dit online avontuur van alles opgestoken van andere hosts én zelf ook veel online ervaringen gevolgd.

Aanvankelijk begon ik met virtuele safari's te paard en dat bleek uniek, maar het had ook zo zijn beperkingen. Ik vertrouwde mijn paard volledig om me uit zichzelf over het reservaat te leiden, zodat ik op me filmen en vertellen kon richten. Maar door een bizar ongeluk met een jong paard raakte ik in april 2021 ernstig verwond, waardoor ik zes maanden niet kon paardrijden. En dus moest ik weer op mijn vindingrijkheid vertrouwen. Vanaf dat moment gaf ik rondleidingen in een golfkarretje, wat voor de ervaring een positieve ontwikkeling bleek. Ik kon me sneller door het wildreservaat bewegen en het dak hield me droog tijdens regenbuien, maar ik beschikte nu ook over een signaalversterker en sneller internet. Cruciaal voor een online ervaring, maar iets wat voor de pandemie tijdens mijn paardensafari nooit een rol speelde.

Ook deze aanpak verliep natuurlijk niet altijd soepel en leverde een aantal gedenkwaardige momenten op. Soms stopt de golfkar ermee, is er in Zuid-Afrika sprake van tijdelijke stroomuitval of namen wilde dieren me mee op interessante excursies.

Laten we het eerst eens over een van die natte dagen hebben. Vorige winter hadden we veel regen, of zoals E.E. Cummings ooit zei: "The world [was] mud-luscious and puddle-wonderful." Daarom had het reservaat maar één in- en uitgang. Ook kon ik maar een beperkt aantal routes volgen, waar de wilde dieren uiteraard geen boodschap aan hadden. Natuurlijk deed ik mijn best om mooi te filmen voor mijn gasten, maar tijdens een van mijn ritten kwam ik vast te zitten. Ik had onderschat hoe diep de modderlaag was. Gelukkig was ik aan het einde van mijn rondleiding, dus ik kon afscheid nemen van de gasten en om hulp bellen. Afgelopen winter kwam het ook vaak voor dat ik helemaal doorweekt raakte. Niet ideaal voor mijn apparatuur. Het was een hele uitdaging om de gadgets met mijn koude vingers droog te houden en tegelijk een leuk verhaal te vertellen en mooie beelden te filmen. Mijn gasten zaten ondertussen lekker in hun warme huis met koffie, maar dat hoort er allemaal bij. En hard werk wordt gelukkig beloond. Tijdens één zo'n natte winterdag zagen we een pasgeboren zebraveulen. De geboorte liepen we net mis, maar het veulen stond wiebelig op de benen, moeder sleepte de placenta nog achter zich aan en vader rende heen en weer om de rest van de kudde zebra's en elandantilopen weg te houden. Oprecht een bijzonder moment dat ik mocht delen met gasten aan de andere kant van de wereld.

Oké, en dan nu stroomuitval. Soms schakelt de stroomleverancier in Zuid-Afrika de elektriciteit tijdelijk uit. Dit heet 'loadshedding' en is noodzakelijk omdat het netwerk anders overbelast raakt. Deze stroomuitval duurt meestal 2,5 uur per keer en soms kan dit wel twee tot vier keer per dag gebeuren. Onlangs hadden we zelfs periodes van 4,5 uur zonder stroom. Ik heb weliswaar geen stroom nodig voor mijn virtuele rondleiding, maar wel het internet. Tijdens periodes van loadshedding begeven onze gsm-masten het, zelfs als ze een accu hebben. Een Zoom-call is dus onmogelijk wanneer de stroom is uitgevallen, waardoor het soms noodzakelijk was om sessies te verzetten. Door een van die lange periodes zonder stroom was mijn golfkar onvoldoende opgeladen. Dat realiseerde ik me niet, omdat ik niet kan zien hoe vol de accu is. Dat was dus de tweede keer dat ik vast kwam te zitten in het reservaat. Het overkwam me vlak voor zonsondergang. Gelukkig had ik de rondleiding net achter de rug. Ik belde de boerderij om hulp, maar door loadshedding kwamen mijn oproepen niet door. Dus toen heb ik mijn zoontje op mijn rug geknoopt en zijn we samen vlak voor het donker het reservaat uitgelopen. Gelukkig duurde het niet lang voordat iemand alsnog mijn voicemail hoorde. Daarna werden wij en de golfkar al snel opgehaald.

Waarom vertel ik over al deze tegenslagen? Omdat ze synoniem staan voor de uitdagingen van het organiseren van ervaringen, maar ook het plezier dat er mee te beleven valt. Soms loopt iets niet zoals gepland, maar de band die je opbouwt met vreemden en het goede van de mens blijft altijd hangen. Er gaan altijd dingen fout, maar ik heb geleerd dat mensen daar over het algemeen begrip voor hebben. Bovendien hebben ze liever een 'echte' ervaring dan een 'perfecte' ervaring. Ik heb samen met groepen gasten naar een prachtige Afrikaanse zonsondergang gekeken. Toen ik daarna de ervaring afrondde, vroegen ze me of ik het prettig vond als ze me nog wat langer (virtueel) gezelschap hielden tot ik veilig thuis was. Met bedrijfsteams probeer ik altijd netjes op tijd te eindigen, maar iedereen die tijdens mijn terugrit wil blijven meekijken is meer dan welkom. Het is zo leuk om dan te merken hoeveel mensen nog een half uurtje langer op Zoom blijven. Dat geeft de mogelijkheid tot wat persoonlijkere gesprekken en om nog wat andere dingen te zien dan tijdens de officiële rondleiding. Als mensen zeggen dat ze het gevoel hadden dat ze naast me zaten in mijn golfkar, dan heb ik mijn doel bereikt. Weliswaar binnen de limieten van een virtuele ervaring, maar dat betekent voor mij dat ze een authentieke safari hebben meegemaakt. Soms word ik ook verrast als mijn gasten inloggen in hun safaripakje en met natuurbeeld als hun Zoom-achtergrond.

Ik heb individuen, stellen, gezinnen en bedrijven van over de hele wereld mee op reis genomen. Velen zijn nog nooit in Zuid-Afrika geweest, of überhaupt ergens in Afrika, en maken voor het eerst kennis met het Afrikaanse dierenrijk vanuit hun eigen woning of kantoor. Ik heb geweldige mensen ontmoet en niet alleen mijn paradijs met hun kunnen delen, maar ze ook ingelicht over natuurbehoud en duurzaam toerisme. Met deze ervaringen hoop ik mensen over te halen om Afrika op hun bucketlist te zetten. En zoals ik altijd zeg tijdens mijn rondleidingen: "De enige persoon waarop ik jaloers ben, is iemand die nog nooit naar Afrika geweest is. Die heeft namelijk nog zoveel om naar uit te kijken."