[FESTIVAL] Mijn huis en ik: dit is mijn manier van verhuren

[Quincy]

Dit thema maakt deel uit van het Communitycentrum Hospitality Festival. Het originele  topic werd gepubliceerd op de Italiaanse Communitycentrum door @Maria-Rossella0, en is door ons vertaald.

----------------------------------------------------------------------------------

Goedemorgen allemaal! Dit ben ik en dit is mijn onderneming, die ik jaren geleden heb opgezet. Dat was krap een maand nadat ik met pensioen ging, omdat ik eerst nog een jaar onder een btw-identificatienummer verantwoordelijk was voor het trainen van de nieuwkomers. 

Ik verveelde me als gepensioneerde en ben mijn Airbnb begonnen. Geheel op de 'ouderwetse' manier, zoals mensen vroeger een Airbnb hadden: ik verhuur een deel van de ruimte waar ik zelf ook woon en vermaak me daar uitstekend mee.

Ik heb een manier gevonden om te reizen zonder van huis te gaan, veel dingen geleerd en veel vrienden gemaakt van over de hele wereld waar ik nu altijd welkom ben. Ik sprak al Frans en nu kan ik me ook in het Engels redden (al spreekt mijn man zo vloeiend en goed Engels dat ik daarin soms compleet overbodig ben!).

Ons huis is een beetje eigenaardig, een beetje 'op zijn Amerikaans' (tante in New York) en een beetje oud-Engels. Overal aan de muren hangen onze herinneringen. Als je er langs loopt maak je een reis op zich, wat gasten dan ook graag doen.

Je kunt hier koken, studeren, lezen, bijkomen in de tuin, de was doen en ophangen, strijken... Kortom, alles wat je ook thuis doet, maar daarnaast talloze plaatsen en dorpjes bezoeken aan de kust of op de heuvels direct achter het huis.

Ik verhuur namelijk in Genua, wat in Ligurië, Noordwest-Italië, ligt voor degenen die ver weg wonen.

Gasten krijgen allerlei zelf samengestelde brochures over de regio van mij die inmiddels in zes talen zijn vertaald.

Maar eigenlijk is Rex hier de echte host en helpen wij hem maar een beetje.

Rex is bijna acht jaar oud en woont sinds vier jaar hier als geliefd onderdeel van ons gezin. Rex is een Duitse herder (waar hij geboren en getogen is) die de eerste vier jaar van zijn leven in de provincie Lecce heeft gewoond. Daar werd hij heel slecht behandeld en lag hij vastgebonden aan een boom met een korte ketting om zijn nek (waardoor hij een diepe wond opliep, die niet genas en geïnfecteerd raakte). Hij werd nooit uitgelaten en kreeg af en toe alleen maar een beetje flauwe pasta en een beetje water. Niet eens elke dag. Als hij blafte, werd hij vaak geslagen. Na zes maanden bij ons begon hij pas te blaffen. Wij dachten al dat hij dat niet kon.

Een echte engel (een meisje uit Genua) kreeg het voor elkaar (eerst met vriendelijk vragen, maar uiteindelijk onder dreiging om de politie in te schakelen) om hem mee te nemen. Wij hadden toevallig een maand daarvoor door ziekte onze zeer geliefde hond verloren en hebben Rex in huis genomen, helemaal opgelapt en weer liefde gegeven (hij woog eerst 14 kilo, nu 33). Wat hebben we daar veel aan uitgegeven!

Nu loopt hij netjes aan de lijn (een tuigje om de borst, geen ketting), gaat de trap op en af, stapt in de lift, speelt met veel plezier met iedereen, is dol op autorijden en een voorbeeldige hond in winkels en restaurants, houdt van iedereen maar vooral van jonge mensen, is erg jaloers (we knuffelen veel) en... de belangrijkste host geworden. Hij verwelkomt gasten, snuffelt aan bagage, laat zich aaien (maar niet door iedereen. Als hij iemand niet echt aardig vindt, snuffelt hij even maar gaat dan naar zijn mand), neemt geen eten aan en loopt nadat hij kennis heeft gemaakt de kamers niet meer in, tenzij hij wordt uitgenodigd.

Wij vinden gasten ontvangen zó leuk en zolang we kunnen, blijven we met plezier verhuren via Airbnb!

Het is me eerlijk gezegd niet gelukt een video te maken. Dat wilde ik doen, maar dan had ik de kamers van onze gasten moeten binnengaan. Dat heb ik nog nooit gedaan en ik denk ook niet dat ik dat ooit zal doen, tenzij zij dat om een speciale reden aan mij vragen.