[FESTIVAL] Prachtige herinneringen met gasten

[Quincy]

Dit thema maakt deel uit van het Communitycentrum Hospitality Festival. Het  originele  topic werd gepubliceerd op de Engelstalige Communitycentrum door @Felicity11  en is door ons vertaald.

----------------------------------------------------------------------------------

Het is nu tien jaar geleden dat ons gezin de gok waagde en een gastenhuisje opende in onze achtertuin. Tijdens het aanmaken van de Airbnb-advertentie voor ons huisje vroeg ik me regelmatig af hoe alles zou uitpakken. Wil er wel iemand in onze achtertuin verblijven in een buitenwijk van Sydney? En zo ja, wie dan? 

Het is intussen wel gebleken dat mensen graag bij ons over de vloer komen. Soms kwamen ze zelfs nog eens. Bepaalde gasten hebben we daardoor in de loop der jaren beter leren kennen. Dat leverde ons gedenkwaardige momenten en mooie verhalen op. 

Wie zijn onze gasten? Waarom kiezen ze ervoor om bij ons te overnachten en waarom blijven sommigen maar terugkomen? Natuurlijk zijn er veel redenen, maar het belangrijkste is dat we onze gasten mooie herinneringen geven. 

Voordat ik verder vertel, is het belangrijk om te weten dat we zelf op het terrein wonen. Een hek geeft de scheiding aan tussen onze woning en de Airbnb. We vertellen onze gasten dat we om de hoek zitten en dat ze altijd aan de bel mogen trekken als er iets is. Sommige gasten zijn op zichzelf en anderen houden ervan om een praatje te maken. Met hen delen we dan ook vaak mooie verhalen en ervaringen.

Mijn eerste Airbnb-gasten waren, net als ik destijds, nieuw op het Airbnb-platform. Ze waren nieuwsgierig naar deze innovatieve manier van gasten en hosts met elkaar in contact brengen. We hadden met hen een aantal fijne gesprekken over onze opstartfase. Daar werden ze erg enthousiast van en toen ze een aantal jaar later nog eens op bezoek kwamen, ontdekten we dat ze nu zelf Superhosts op Airbnb waren.

In onze buitenwijk wonen veel expats. Veel van onze gasten gingen langs bij een zoon of dochter die met hun nieuwe partner in de omgeving is komen wonen. Vaak kwamen die dan later nog eens terug voor een bruiloft of de kleinkinderen. Soms bezochten onze gasten ook de plaatselijke school voor opa- of omadag, of gewoon om hun kleinkinderen af te halen. Voor ons was het leuk om hen daarbij te helpen en kennis te laten maken met onze gemeenschap. En voor de grootouders die op afstand wonen is onze bijdrage heel waardevol: voor even wonen ze als een local en maken ze deel uit van het dagelijks leven van hun kleinkinderen. Het lijkt soms wel alsof we alleen maar opa's en oma's op bezoek krijgen, maar toch verblijven er ook nog regelmatig kinderen in onze Airbnb. 

Bijvoorbeeld een heel aardig Europees gezin. Hun kinderen werden vrienden met de onze en voordat we het doorhadden renden ze lachend door onze achtertuin, ondanks de taalbarrière. Van de ouders hoorden we dat ze thuis een appartement hadden en dat een tuin voor hun kinderen dus iets bijzonders was. Die gasten keerden meerdere malen terug en raakten nooit uitgekeken op onze tuin, die niet eens zo geweldig onderhouden is. Wij vonden dat er eigenlijk wel wat aan moest gebeuren, maar voor die kinderen kon het bijna niet mooier. Zelfs met alle bezienswaardigheden van Sydney om de hoek, speelden de kinderen het liefst in de tuin. Ze bouwden een fort, sprongen op de trampoline of vermaakten zich met de schommel. 

Ik hoor graag van onze gasten over hoe het dagelijks leven in andere landen is en hoe bezoekers aankijken tegen het leven in Australië. Van dit gezin leerde ik hoe je energieke kinderen vermaakt in een Europees appartement tijdens winterse, besneeuwde dagen. Blijkbaar hebben ouders daar niet veel tijd voor een kopje thee. 

Een andere mooie ervaring: tijdens een gesprek met gasten vertelden ze ons dat ze in de buurt waren opgegroeid en er ook ooit hun eerste afspraakje hadden – een picknick op de kade aan het einde van onze straat. Ze wisten van alles over hoe het leven in onze wijk 50 jaar geleden was, waar ze visten en in het bos speelden, en hoe onze plaatselijke school toen was. Ze konden hun geluk niet op met ons huisje en de kade, waar nu een handig café zit. Herhaaldelijk keerden ze terug om hun jubileum te vieren.

Het hangt natuurlijk af van je advertentiebeschrijving, maar een van de grappige dingen van verhuren is dat je vaak mensen aantrekt die een vergelijkbare kijk op het leven hebben. Ik heb een passie voor duurzaamheid en vind het geweldig als gasten een opmerking maken over onze inzet daarvoor. Ook hoor ik graag hoe zij daarmee omgaan in hun eigen gemeenschap of land. Ik ben onder de indruk van de verhalen die Europese hosts me hebben verteld over recyclingprogramma's in hun land. En een nieuwsgierig gezin uit Azië liet ik maar al te graag zien hoe ze hun afval moeten scheiden. Kleine dingen kunnen een groot effect hebben als je ideeën over de hele wereld kunt verspreiden.

Kerstmis kan een geweldige tijd zijn om te reizen. Ik had een echtpaar van het noordelijk halfrond dat ooit samen door Australië had gereisd, en ze wilden nu hun kinderen maar wat graag naar Sydney meenemen om ons beroemde oudejaarsvuurwerk te zien. Daarover hadden we al een paar jaar contact en eindelijk was het zover. Ik vroeg me af of ze misschien zin hadden in een Australische kerstlunch met onze familie, of dat dit misschien een stapje te ver ging. Wat bleek? Dat vonden ze juist heel leuk, ondanks de andere gebruiken, tradities en taal. Voor hen was het bijzonder om tijdens een zomerse dag met de zonnebril op pavlova te eten aan de buitentafel, met op de achtergrond foute Australische kerstliedjes. 

Ik herinner me veel van onze gasten en het is altijd leuk als iemand van zich laat horen en schrijft: "Ik snap het als je niet meer weet wie ik ben, maar we verbleven toen en toen bij je. Dat was voor ons zo'n leuke tijd en nu willen we graag onze kinderen meenemen." En hoe tof is het dat een paar gasten aquarellen van ons huisje gemaakt hebben! Die hangen daar nu aan de muren. 

Voor mij draait gastvrijheid om het creëren van een omgeving waarin ik denk dat onze gasten zich op hun gemak en thuis voelen. Aan ons de taak om dan de vriendelijke, maar discrete buren te zijn.