Locals en toeristen samenbrengen in een Frans dorp

[Quincy]

Het originele artikel is gepubliceerd door @Marielle135  in de Engelstalige community en we hebben het vertaald.

Hosts spelen een belangrijke rol bij het creëren van meer verbinding in de wereld, vooral in tijden van toenemende eenzaamheid. In deze serie gaan we dieper in op hoe hosts plekken nieuw leven kunnen inblazen. Claudia uit Italië, Marielle uit Frankrijk en Rie uit Japan, alle drie Leden van de Adviesraad van hosts, delen hun visie. Lees meer over de Adviesraad van hosts. 

Hoewel ik in Parijs ben geboren en getogen, ligt mijn hart bij de mensen en verhalen van het dorp waar ik in mijn kindertijd de weekenden en vakanties doorbracht. Ondanks dat ik jarenlang van huis ben geweest en veel heb gereisd, vind ik altijd mijn weg terug naar mijn ware thuis: Châtillon-en-Dunois, op twee uur van Parijs. 

De wereld is de afgelopen 50 jaar ontzettend veranderd. Dankzij technologie blijven we virtueel met elkaar in contact, maar soms voelt het alsof er in het echte leven steeds meer afstand ontstaat. In Châtillon-en-Dunois leef ik volgens mijn natuurlijke ritme in plaats van met de klok.

Een traditioneel evenement voor de nationale Franse feestdag op 14 juli in de jaren '90 in het centrum van het dorp.

We kunnen veel van dorpen leren. Ik denk dat het belangrijk is om stil te staan bij je verleden, voordat je bepaalt waar je naartoe gaat. En ondanks dat ik het heerlijk vind om hier met mijn familie te wonen, mis ik het reizen ook. Nadat je zoveel van de wereld hebt gezien, is het soms best eenzaam in zo'n klein dorp. Daarom ontvang ik graag gasten via Airbnb, want zo kan ik de hele wereld hierheen brengen.

Het uitzicht vanuit mijn tuin op het Franse platteland.

Kersen oogsten met een vriendin.

In het begin waren de locals een beetje verbaasd over al die vreemde mensen die bij ons verbleven, maar nu meer dan tien jaar en honderden boekingen later beschouwen de dorpbewoners onze gasten als bezoekers in plaats van vreemden. Ze houden een oogje in het zeil en bieden hulp als ze de weg nodig hebben.

Onze buren vragen zich niet langer meer af waarom mensen naar Châtillon komen. We hebben bezoekers uit verre steden als New York. Hierdoor beseffen ze dat het dorp een speciale aantrekkingskracht heeft en dat maakt ze trots. De kinderen vermaken zich met de gasten en vinden altijd wel manieren om met elkaar te communiceren, zelfs als ze niet dezelfde taal spreken.

Jonge gasten uit Parijs deelden hun etensresten met de kippen van de buren en vertrokken zelf met verse eieren.

Dit is ook iets speciaals voor onze gasten. Ze komen hier voor de rust en stilte, maar vinden het uiteindelijk hartstikke leuk om een praatje met de buren te maken. Gasten willen vaak alles weten over het dagelijkse leven van de dorpelingen, zoals hoe ze hun groenten verbouwen en hun kippen voeren.

In kleine dorpen zoals deze zijn er misschien minder mensen waarmee je in contact komt, maar de paar goede gesprekken die je hebt, zijn veel waardevoller dan talloze oppervlakkige. Door deze onverwachte ontmoetingen voelen we ons vaak minder eenzaam.

Op een gegeven moment zei iemand die hier een maand verbleef: "Het was geweldig, we voelden ons weer zo mens." Dat is het mooiste wat ik ooit als host heb gehoord. Bestaat er een beter compliment?

Nu ik op Airbnb verhuur, voel ik me niet meer eenzaam. En het mooiste van verhuren? Wanneer mensen aankomen als gasten en vertrekken als vrienden.

Tatiya, lid van de Adviesraad van hosts in 2023, bezocht Frankrijk in 2023 en verbleef in een van mijn accommodaties.

Lees hier de artikelen van Claudia en Rie: 

• Jonge reizigers samenbrengen in landelijk Italië

• Een Japanse badplaats nieuw leven inblazen

Heb je vergelijkbare ervaringen die je wilt delen? Op welke manier denk je dat jouw rol als host bijdraagt aan positieve verandering?