Dit artikel is onderdeel van het CC Festival van de Duurzaamheid. Het oorspronkelijke artikel is door @Kitty-and-Creek0 in het Engelstalige Communitycentrum gepost. Hieronder staat de vertaling. De volledige opstelling van het festival kun je hier vinden.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
In hoeverre we afhankelijk zijn van de nutsvoorzieningen? Gewoon helemaal niet. Er zijn hier geen voorzieningen en die zijn er ook nooit geweest. We hebben dus geen elektriciteit, geen water en geen riolering. Je kunt onze plek vergelijken met een schip op zee: we zijn volledig zelfvoorzienend. We hebben bijvoorbeeld een Outback-stroomvoorziening op zonne-energie met batterijen voor de opslag van elektriciteit, negen zonnepanelen en als back-up twee generatoren. Om ons huis van voldoende stroom te voorzien voor onszelf, onze gasten en ons bedrijf aan huis, heb je een goed doordacht systeem nodig. De generatoren draaien ongeveer 100 uur per jaar, en op een koele, zonnige dag kunnen de zonnepanelen ongeveer 7 kW opwekken. Dat is voldoende voor ongeveer negen uur stroom. De elektriciteit die we de rest van de dag en 's nachts nodig hebben, komt uit de batterijen.
Het internet signaal is afkomstig van een zendmast die boven op een berg in de buurt staat. Voordat we een vaste lijn kregen, kwamen de telefoontjes via een speciale radioverbinding binnen. Zo'n radiosysteem wordt veel gebruikt op afgelegen plekken, zoals een booreiland op zee. Het radiosignaal komt in een rechte lijn ongeveer 50 km ver. Daarna heb je een repeater nodig vanwege de kromming van de aarde. Maar de tijden zijn natuurlijk veranderd, dus tegenwoordig hebben we een mobiele verbinding via een zendmast in de buurt.
Er komt echt nogal wat bij kijken als je op deze manier wilt leven. Onze gasten zijn bijvoorbeeld altijd geïnteresseerd in onze energievoorziening, zoals de zonnepanelen op de heuvel bij het huis die met de zon meedraaien. Het is heel leuk om uit te leggen hoe het allemaal werkt. Op de foto's van onze advertentie is het ook allemaal te zien. Het drinkwater komt uit een put van meer dan honderd meter diep. De pomp is zo geprogrammeerd dat die volledig op zonne-energie werkt als de panelen voldoende stroom leveren. We pompen het water nog eens iets van 75 meter omhoog, naar de opslagtanks op de heuveltop op ongeveer 400 meter van ons huis. De zwaartekracht zorgt vervolgens voor de juiste waterdruk, zowel voor in huis als voor het automatische druppelsysteem dat we in de hele tuin hebben aangelegd.
Bosbranden vormen hier een groot risico. Daarom onderhouden we de brandstroken geregeld en is er geen open vuur toegestaan. Een kampvuur mag dus niet, en je mag hier ook nergens roken. Voor het geval er toch brand uitbreekt, hebben we ruim 60.000 liter water in de opslag en voldoende pompstations om de waterdruk in de brandslangen op peil te houden. Toen we in de jaren zeventig een afgelegen resort met 12 huizen en ruimte voor 50 gasten runden, zaten we bij de vrijwillige brandweer. We waren toen nog jong, sterk en op alles voorbereid.
We doen ook het onderhoud van de eigen wegen rond ons terrein. Om bij de brievenbus aan de grote weg te komen, ben je ongeveer vijf kilometer onderweg. En onze oprit vanaf de eigen weg is ook nog eens iets van 800 meter lang. Dat is aardig wat werk, dus het is zaak om fit en gezond te blijven.
Verder doen we alle gebruikelijke dingen, zoals compost maken en onze eigen groenten verbouwen. We vinden het ook heel leuk om onze gasten mee te nemen op een lange wandeling of vogelsafari. Laatst hadden we een gast die helemaal van de andere kant van het land hierheen was gekomen om twee vogelsoorten te zien die bij ons in de tuin nestelen en vrijwel nergens anders te zien zijn. Dat was echt fantastisch! We hebben negen wildcamera's in het bos opgehangen om de dieren bij ons in de buurt te kunnen bekijken. Er zitten hier beren en leeuwen. Gasten die dat willen, kunnen met ons mee als we de geheugenkaartjes van de camera's omwisselen. We kijken dan samen naar de beelden die de camera's hebben vastgelegd. Dat zijn onze homevideo's! Verder hebben we acht kolibrie-feeders opgehangen om de grote kolonie kolibries blij en tevreden te houden. Je zou het niet denken, maar het is bijna een fulltimebaan om die vogels van voldoende voedsel te voorzien.
De zaadjes van de tomaten laat ik ontkiemen om ze later te planten, en als er een aardappel uitloopt, stop ik die meteen onder de grond. In de broeikas wacht momenteel een hele zwik zaailingen van snelgroeiende tomatenplanten op beter weer. Overdag zetten we ze buiten en 's avonds halen we ze weer naar binnen, totdat het in de lente warm genoeg is om ze dag en nacht buiten te laten staan. Het is echt enorm bevredigend om een maaltje nieuwe aardappelen uit de grond te halen. Ik heb ook veel planten die zichzelf uitzaaien, zoals koriander, peterselie, komkommerkruid, shiso, rucola en veldsla. Verder heb ik een paar mooie, oude rozemarijnstruiken. Daar hoor je de bijen in rondzoemen. In het bos bevindt zich ergens een nest honingbijen. Ik heb die bijen de hele berg achterna gezeten, maar dat nest heb ik nog steeds niet gevonden. Als het een koude winter is geweest, willen ze graag wat suikerwater. Ze kruipen dan over mijn armen en handen. Fascinerend om ze van dichtbij te bekijken. Als je van dieren in hun natuurlijke habitat houdt, ben je hier helemaal op je plek.
We hebben ons hele grondgebied van ruim 70 hectare uitgeroepen tot wildreservaat, en momenteel zijn we bezig met een natuurbeschermingsovereenkomst. Het lijkt wel alsof alle dieren, van groot tot klein, weten dat ze hier veilig zijn.
Nu is de vraag aan jullie: hoe afhankelijk zijn jullie van de nutsvoorzieningen? Het zou leuk zijn als jullie hieronder een reactie achterlaten.