We hebben recent Hosts gevraagd voor hun input over de on...
Laatste reactie
We hebben recent Hosts gevraagd voor hun input over de onderwerpen waar jullie dit jaar meer van zouden willen zien, en we...
Laatste reactie
Dit thema maakt deel uit van het Communitycentrum Hospitality Festival. Het originele topic werd gepubliceerd op de Italiaanse Communitycentrum door @Maria-Rossella0, en is door ons vertaald.
Ik ben de dochter van een dierenarts/trainer en bij mijn geboorte stond mijn toekomstige hond, Frida, een wolvin, aan de voet van het bed. Ik ben dus opgegroeid met honden en katten (de psychologie stelt en leert dat degenen die opgroeien met dieren altijd "een extra versnelling" hebben) die mijn karakter, mijn leven en mijn wezen zoals ik ben gevormd hebben.
De door mij aangeboden ervaring wordt op de forum veel besproken en is voor velen belangrijk: verhuren terwijl je dieren hebt.
Ik heb altijd honden gehad en ik zou ze absoluut niet opgeven; ik heb deze behoefte en passie aan mijn man uitgelegd voordat we trouwden en hij accepteerde dat graag. En NOOIT, om welke reden dan ook, zou ik mijn hond opgeven en, en precies dit NOOIT... zegt alles!!
In 1969 kreeg ik mijn eerste hond (een geschenk van mijn vader) en dat groeide door tot het opvangen van "zwerfhondjes" ... en toen een wolf van 50 kg, die achterlaten was in de buurt van een stal (een super-hond... twee nachten na aankomst "redde" hij onze dochter van een aanval door op de schouders te springen van de aanvaller).
Daarna kwam Dylan, een volledig onafhankelijke bruin-witte hond (gevonden in een doos op de oever van een waterloop) die in de buurt vanwege zijn houding de "Hertog" genoemd werd: de enige van mijn honden die meereisde met de scooter en motorfiets/enduro, de enige die "gezichten maakte" gebaseerd op ons gedrag, teruggevonden in de stad waar waarschijnlijk een "vriendinnetje" zat.
Het was toen de beurt aan een prachtige oranje kruising, Cookie, bij ons gekomen uit Campanië……een ware vreugde, een gekke liefde… die helaas te vroeg van ons is heengegaan en toen kwam, sinds vier jaar geleden, Rex, een Elzassisch herder gered in de provincie Lecce, die hier gebracht werd in heel slechte toestand waaraan we een fortuin hebben uitgegeven, maar nu een echt wonder is geworden na zijn herstelling.
Rex… is een uitmuntende host, verwelkomt iedereen blij, ruikt even bij het bezoek en hun bagage, biedt zijn bal en, zodra hij klaar is met de voorstelling, gaat hij tevreden naar zijn plek. Rex wordt op ons account vaak genoemd en gefotografeerd, met het advies dat we geen gasten kunnen en willen verwelkomen die allergisch of bang voor hem zijn; hij is boven alles onze prioriteit, we doen niets wat niet met hem kan worden gedaan, maar onze kamers zijn altijd "volgeboekt", bijna allemaal mensen die van dieren houden of, tenminste, die "goed met dieren overweg kunnen". Ik heb overal geschreven dat onze dieren (ook Tata, onze schildpad, die ik een nacht op een stoep heb gevonden en dan bij de politie gemeld heb en die nu als een hond rond het huis loopt, aan de voeten van de gasten ruikt om ze te leren kennen) We zorgen er uiteraard voor dat de gasten niet worden lastig gevallen dus letten we altijd even extra op de dieren.
Maar je moet NOOIT, ik herhaal NOOIT, een dier slecht behandelen... ik zou dan veel bozer en woester worden dan een dier zelf, maar het was nooit nodig.
In zeer zeldzame gevallen vragen gasten om de hond bij aankomst even op te sluiten, Er zijn nog steeds veel verhuurders die geen dieren toelaten en, aan degenen die me vragen om hun hond mee te nemen, zeg ik altijd ja, zolang die goed gehoorzaamt. Ja, het is waar, schoonmaken is vermoeiender en vereist veel meer aandacht en tijd, maar er is geen vriend of familielid beter dan onze vierbenige vrienden.
Ik zal je nog veel meer vertellen als je mij komt bezoeken!
Maria Rossella
