Beste verhuurders, Voor een vak aan de UGent zouden wij mee...
Beste verhuurders, Voor een vak aan de UGent zouden wij meer inzicht moeten krijgen welke kosten jullie hebben aan het verhu...
Dit onderwerp maakt deel uit van de "Month of celebration" van het Engelstalig Communitycentrum.
Het oorspronkelijke onderwerp werd gepubliceerd door @Susan151 en we hebben het hieronder vertaald.
------------------------------------------------------------------------------------
Drie en een half jaar geleden opende ik mijn deuren. Mijn ruimte, een drie-kamer suite van kamers op de derde verdieping, was gerenoveerd om mijn dochter te huisvesten terwijl ze haar studie voortzette. Tegen de tijd dat ze vertrok, had ze een doctoraat, echtgenoot, en was acht maanden zwanger.
Heb ik gezegd dat mijn dochter 8 maanden zwanger was toen ze vertrok? Dat was mijn stimulans om mijn AirBNB te openen. Ik wilde zinvolle tijd doorbrengen met dit kind, wat vereiste dat ik het aantal uren dat ik aan mijn IT-bedrijf besteedde, terugbracht. De inkomsten van een AirBNB zouden dit mogelijk maken.
In het begin waren mijn prijzen ongetwijfeld te laag. De gasten boekten en boekten en boekten. En ze waren fantastisch. Terwijl ik hun namen herzie, herinner ik me iets speciaals aan elk van hen. De meeste van hen kwamen uit andere landen en ze brachten cadeautjes mee. Ze lieten bedankbriefjes achter. We hebben genoten van elkaars gezelschap. Er was gast nr. 4, Thomas uit Duitsland die droomde van het openen van zijn eigen brouwerij, dus ik nam hem mee naar een fantastische ambachtelijke bierwinkel. Oh, en Ramiro die in Costa Rica woont, maar oorspronkelijk uit Venezuela komt. Hij miste zijn thuisland en een speciaal ontbijtbrood. Een beetje onderzoek was nodig, maar ik was in staat om hem wat Golfeados te bakken. (Iedereen vondt het vies, maar hij at de hele partij op voordat de week voorbij was.) Er was een groep vrienden uit China, die allemaal in de Verenigde Staten studeerden, die zich tijdens de wintervakantie bij mij thuis verzamelden en elke avond een feestje hielden, waarbij ze erop stonden dat ik me bij hen zou aansluiten. Het was een uitdaging om hen te leren hoe ze mijn kachel moesten gebruiken en om hun eten op smaak te brengen. Ze waren geen goede luisteraars.
De eerste zes maanden had ik vlinders toen ik de deur open deed. Ik was bezorgd over hun aankomstdetails. Ik wist niet zeker of ik mensen kon ontvangen die geen woord Engels spraken. Toen ik de deur ging opendoen, zongen mijn hersenen "It's Show Time!" met een Bob Fosse-stem.
Ik vond langzaam mijn groove. De vlinders kalmeerden. Ik had een "schtick" om het huis voor te stellen. Ik heb alle details die we hadden besproken via AirBNB messaging zorgvuldig besproken. Maar, ik heb ook mijn emotionele gehechtheid verminderd. Als ik de lijst met namen na dat eerste jaar herzie, teken ik voor veel van hen een lege plek. Ze maakten geen bijzondere indruk, noch goed, noch slecht. Er waren alleen zóveel mensen elke maand.
Ik heb de laatste tijd voor niemand Venezolaanse Golfeados gemaakt, maar als ik koekjes maak, krijgen de gasten er een of twee aangeboden. (Oh, er was dat mooie Australische stel vorige maand dat me appels bracht uit een lokale boomgaard en dus heb ik natuurlijk een taart gemaakt). Ik blijf de gasten helpen met het navigeren over de toeristenmarkt in Boston, met suggesties voor transportmethoden, actuele gebeurtenissen en eetplekken; maar ik weet niet altijd meer wat hen zou interesseren.
Na 293 groepen mensen heb ik er alle vertrouwen in dat ik precies geef wat er wordt aangeboden. Ik heb mijn tarieven verhoogd. Ik heb het minimum aantal nachten verhoogd. Ik heb geleerd hoe ik attent kan zijn zonder dichtbij te zijn. Ik ben nog steeds oprecht. Ik ben behulpzaam en aardig, zonder enige verplichting. Ik maak me niet langer druk om de trage communicatie tussen host en gast en ga er gewoon van uit dat het allemaal wel goed komt. Af en toe krijg ik een gast die ik gewoon niet leuk vind en weet dat ze snel genoeg weg zullen zijn. De twee slechte gasten zijn een verre herinnering en mogen nooit meer terugkomen. Meestal krijg ik gasten die ik leuk vind en dat vier ik!
Ik heb ook geleerd hoe ik bijna elke soort vlek kan verwijderen. Tanner en ProActive zijn nog steeds mijn zwakheden, maar bloed, chocolade, kwijl, maken geen kans tegen mijn arsenaal aan reinigingsmiddelen. De wasmachines en ik zijn BFF's.
Deze balans werkt voor mij. Nu ik een marktprijs vraag, krijg ik zelden cadeaus of bedankbriefjes. Gasten hebben het gevoel dat ze een eerlijke prijs hebben betaald voor een dienst die ook hun relatie met mij verandert. Dit is een afwisseling waar ik mee kan leven.
Ik denk dat we elk ons eigen ritme moeten vinden; een ritme dat past bij onze ruimtes, persoonlijkheden, en levensfase. Als AirBNB host betekent dit dat het leven nooit saai is. Er zijn altijd nieuwe mensen die door ons leven slingeren; en soms zijn ze bijzonder en krijgen ze Golfeados of een taart.
Hoe is jouw hosting stijl veranderd in de loop van je AirBNB leven?
